07.07.2005. |
Najwyższe partie Bieszczadów stanowią niezwykle atrakcyjne pod względem
turystycznym obszary, w szczególności dla wędrówek pieszych i konnych.
Istniejąca na terenie Parku sieć pieszych szlaków turystycznych o
długości przeszło 130 km stwarza znakomite warunki do bliskiego
kontaktu z przyrodą w trakcie ich zwiedzania.
Środowisko przyrodnicze tych gór posiada wyjątkowe walory w postaci
rozległych karpackich lasów regla dolnego, z mało naruszonym
krajobrazem, poprzecinanym czystymi potokami i rzekami oraz
malowniczymi bezludnymi dolinami z niewielkimi zasobami kulturowymi po
dawnych wsiach.
 Tarnica (1346 m n.p.m.) - najwyższy szczyt polskich Bieszczadów fot. Grzegorz Sitko
Turystyka na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego oraz całego
Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery podporządkowana jest głównemu
celowi jakim jest ochrona zasobów przyrodniczych i krajobrazowych.
Wyznaczone i dobrze oznakowane piesze szlaki turystyczne, z całym
systemem punktów informacyjno-kasowych, deszczochronami i punktami
usługowymi dają możliwość przejścia i zwiedzenia najciekawszych partii
Bieszczadów, bez naruszania przepisów obowiązujących w Bieszczadzkim
Parku Narodowym.
Szczególnie zalecaną jest na terenie Parku turystyka edukacyjna.
Są to głównie piesze wędrówki połączone z poznawaniem przyrody.
Bieszczadzki Park Narodowy posiada odpowiednie do prowadzenia tego typu
zajęć (dla grup turystycznych i młodzieży szkolnej) zaplecze - obiekty noclegowe
o średnim turystycznym standardzie zlokalizowane w różnych częściach
Parku. Zgłaszającym się grupom Bieszczadzki Park Narodowy proponuje
kilkudniowe lub kilkugodzinne wycieczki, prelekcje, pogadanki, filmy
edukacyjne, kilkudniowe warsztaty, prowadzone przez odpowiednią kadrę
dydaktyczną i terenową.
Tekst: Wojomir Wojciechowski
|