|
Strona 1 z 5
Zasoby faunistyczne BdPN i otuliny, będące pochodną usytuowania geograficznego oraz zróżnicowania i stopnia naturalności biocenoz, posiadają szczególnie wysokie walory. Najważniejsze badania dotyczące kręgowców tego obszaru, prowadzili: Grodziński (1957), Głowaciński (1969, 1993, 1994), Głowaciński i Witkowski (1969), Pisarski (1971), Buchalczyk, Markowski (1979), Jakubiec (1990, 1993a, 1993b), Kukuła (1993, 1995, 2000a, b), Derwich (2000), Głowaciński i in. (2000), Górecki i in. (2000), Gula, Frąckowiak (2000), Perzanowski (2000a, b, 2001), Perzanowski, Kanzaki (2000), Perzanowski, Krzakiewicz (2000), Perzanowski, Paszkiewicz (2000), Postawa, Wołoszyn (2000), Śmietana (2000), Śmietana i in. (2000, 2002), Gula, Perzanowski (2002), Perzanowski, Olech (2003). Znajomość kręgowców w Bieszczadach jest obecnie dość dobra.
Nie ulega wątpliwości, że BdPN wraz z otuliną to najcenniejsza ostoja ssaków i ptaków drapieżnych w Polsce i jedna z najcenniejszych w Europie. Na terenie Bieszczadów odnotowano 284 gatunki kręgowców, zaś w Bieszczadzkim Parku Narodowym 231 gatunków (1 bezżuchwowiec, 10 ryb, 11 płazów, 7 gadów, 144 ptaków, 58 ssaków).
Najprymitywniejszym kręgowcem występującym w bieszczadzkich potokach jest bezżuchwowiec – minóg strumieniowy Lampetra planeri.
Badania ichtiofauny prowadzone w przeszłości (Solewski 1964, Rolik 1971) i współcześnie (Kukuła 1995, 2000a, b, 2002) wykazały że rybostan bieszczadzkich potoków, na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat uległ dużym zmianom. Zniknęła zupełnie troć, spadła liczebność świnki i brzany zaś pojawiły się lipień i okoń. Populacja pstrąga potokowego jest na razie dość liczna. Z badań Kukuły (1995) można ustalić listę gatunków występujących w potokach BdPN. Są to: głowacz pręgopłetwy Cottus poecilopus, strzebla potokowa Phoxinus phoxinus, pstrąg potokowy Salmo trutta m. fario, śliz Orthias barbatus, kleń Leuciscus cephalus, brzanka Barbus petenyi, piekielnica Alburnoides bipunctatus, lipień Thymallus thymallus, okoń Perca fluviatilis, jelec Leuciscus leuciscus, świnka Chondrostoma nasus. Dla drapieżnych gatunków ryb w górskich potokach pokarm stanowią larwy chruścików, widelnic i jętek, a również narybek. Dlatego też pojawienie się w potokach BdPN większych ilości okonia i lipienia może zagrażać populacji pstrąga potokowego.
Interesującą gromadą starych ewolucyjnie kregowców lądowo-wodnych są płazy. Z obszaru Parku i jego otuliny podawanych jest 11 gatunków tych zwierząt.
1. Traszka grzebieniasta Triturus cristatus to nizinny gatunek występujący w Parku rzadko w obrębie niżej położonych dolin (do 600 m n.p.m.). Występuje tu w dwóch formach: “cristatus” i “dobrobicus”.
2. Traszka górska Triturus alpestris jest gatunkiem rzadkim, który najczęściej można spotkać na wysokości 500-700 m n.p.m. Wydaje się, że liczebność populacji w ostatnich kilku latach uległa zmniejszeniu.
3. Traszka zwyczajna Triturus vulgaris spotykana jest bardzo rzadko poza granicami BdPN, np. w dolinie Sanu u podnóża Otrytu (otulina Parku).
4. Traszka karpacka Triturus montandoni to najliczniejszy gatunek traszki w Bieszczadach, sięgający do 1100 m n.p.m. Jest to endemit karpacki.
5. Salamandra plamista Salamandra salamandra to gatunek dość często spotykany w lasach na wysokości od 500–900 m n.p.m.
6. Kumak górski Bombina variegata to gatunek bardzo licznie spotykany w Bieszczadach, sięgający niekiedy ponad 1000 m n.p.m.
7. Ropucha szara Bufo bufo jest w Bieszczadach dość licznie notowana i sięga do około 900 m n.p.m.
8. Ropucha zielona Bufo viridis to gatunek bardzo rzadki notowany w BdPN na kilku stanowiskach.
9. Rzekotka drzewna Hyla arborea to gatunek rejestrowany
bardzo rzadko na kilku stanowiskach.
10. Żaba trawna Rana temporaria to najliczniejszy w Bieszczadach gatunek płaza zasiedlający teren aż po najwyższe szczyty.
11. Żaba zwinka Rana dalmatina zanotowana była przez Kowalskiego w 1970 i od tego czasu przez nikogo więcej nie odnaleziona.
«« start « poprz. 1 2 3 4 5 nast. » koniec »» |
Bieszczadzki
