|
Pozycja fitogeograficzna Bieszczadów |
|
07.06.2005. |
|
Bieszczady położone są w obszarze granicznym pomiędzy Karpatami Zachodnimi i Wschodnimi. Odmienność szaty roślinnej Bieszczadów od dawna zwracała uwagę biogeografów, którzy właśnie w tym rejonie lokowali granicę pomiędzy oboma częściami Karpat.
Propozycje umieszczenia lini granicznej wahały się od Przełęczy Tylickiej na zachodnim krańcu Beskidu Niskiego, poprzez Przełęcz Dukielską, Łupkowską, Użocką, aż po Przełęcz Tatarską (por. Zemanek 1991b). Ostatecznie szczegółowe badania florystyczne zdecydowały o umieszczeniu granicy na Przełęczy Łupkowskiej i przeprowadzeniu jej na północ wzdłuż Osławy i Sanu.
W geobotanicznym podziale Karpat polskich, opracowanym przez Pawłowskiego (1972), do Karpat Wschodnich zaliczono również podokręg Pogórza Przemyskiego. Aktualnie uważa się, ze granica fitogeograficzna prawie pokrywa się z granicą wyznaczaną przez geografów, pozostawiając Pogórze w Karpatach Zachodnich.
Bieszczady Zachodnie zaliczane są przez biogeografów do prowincji środkowoeuropejskiej górskiej, podprowincji karpackiej, działu Karpat Wschodnich, okręgu Karpat Lesistych, nazywanych niekiedy Beskidami Wschodnimi, i podokręgu Bieszczadów Wysokich.
Za takim umiejscowieniem Bieszczadów przemawia duży udział gatunków i zbiorowisk o charakterze wschodnim, wybitnie wyróżniający tę część gór od sąsiedniego Beskidu Niskiego. Dodatkowo odrębność wysokich pasm bieszczadzkich podkreśla obecność w szacie roślinnej elementu górskiego i wysokogórskiego. Dzięki temu obszar Bieszczadzkiego Parku Narodowego zaznacza swą odmienność na tle otaczających pasm górskich.
|
Bieszczadzki
