Dość często spotykamy się ze sprzeciwem właścicieli psów, którzy zaskoczeni są zakazem wprowadzania psów na szlaki i ścieżki przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Zakaz ten wynika bezpośrednio z ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004, a konkretnie z art.15.1, pkt 16, który głosi, że "w parkach narodowych oraz rezerwatach przyrody zabrania się wprowadzania psów na obszary objęte ochroną ścisłą i czynną, z wyjątkiem miejsc wyznaczonych w planie ochrony oraz psów pasterskich wprowadzanych na obszary objęte ochroną czynną, na których plan ochrony albo zadania ochronne dopuszczają wypas oraz psów asystujących". Osoby niepełnosprawne mają prawo poruszać się po szlakach i ścieżkach wraz ze specjalnie oznaczonym psem asystującym. 

Bieszczadzki Park Narodowy jako najcenniejsza w Polsce ostoja puszczańskich drapieżników jak wilk, ryś i niedźwiedź brunatny spełnia rolę szczególną i zakaz ten ma głębokie uzasadnienie.

Wiemy, że większości z Państwa ciężko jest się rozstać nawet na chwilę ze swoim ukochanym pupilem, ale nie bądźmy egoistami i pomyślmy też o zwierzęcych gospodarzach tego terenu. Nie jest tajemnicą, że nasi przyjaciele zostawiają po sobie obce dla dzikiej fauny substancje zapachowe mogące zaburzać naturalny rytm aktywności gatunków silnie terytorialnych. Podobnie ma się sprawa z psimi odchodami , zawierającymi nierzadko groźne patogeny jak wirusy, bakterie czy robaki pasożytnicze. W przeciwieństwie do domowych pupili dzikie zwierzęta nie poddają sie szczepieniom ochronnym czy odrobaczaniu. To co jest niegroźne dla naszego zwierzaka może być przyczyną choroby, a nawet śmierci jakże już nielicznych przedstawicieli rodzimych drapieżników.

Prócz tego hałas (szczekanie, wycie) mający szczególnie negatywny wpływ na populacje dzikich zwierząt w okresie związanym z rozrodem i wyprowadzaniem młodych.

W Bieszczadzkim Parku Narodowym staramy się nie dopuszczać do wydeptywania szerokich "autostrad" wzdłuż szlaków pieszych, wiele odcinków to wąskie ścieżki, na których ciężko jest się mijać zwiedzającym park turystom, a nie każdy odwiedzający teren parku to miłośnik naszych zębatych pupili. Mowa tu choćby o dzieciach czy ludziach mających z psami przykre doświadczenia. Nie wątpimy w Państwa sumienność i zapewnienia o smyczach i kagańcach ale pies to, jakby nie było, drapieżnik i wilcza natura nie jest mu całkiem obca.

Nie chcielibyśmy w Waszych oczach wyglądać na zagorzałych psich przeciwników. Wielu z nas posiada psy i traktuje je jak swoich przyjaciół, ale jako pracownicy Parku respektujemy zakazy kierując się dobrem rodzimej przyrody.

W planie ochrony Bieszczadzkiego Parku Narodowego wyznaczone zostały miejsca, gdzie zakaz ten nie obowiązuje, są to drogi publiczne prowadzące do oznakowanych wejść na szlaki (punktów informacyjno-kasowych). Ten, kto był już w Bieszczadach ten wie, że i z tych miejsc można podziwiać urokliwe krajobrazy gór i bezleśnych dolin poznając tym samym przyrodę i historię tych terenów.

Zachęcamy też do odwiedzania równie ciekawych miejsc w otulinie Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Tam w spokoju i z czystym sumieniem (pamiętając oczywiście o smyczy i zdrowym rozsądku) możemy delektować się czasem spędzonym w Bieszczadach nie obawiając się surowego strażnika z bloczkiem mandatowym.

Prosimy o wyrozumiałość i życzymy udanego wypoczynku w Bieszczadach.

Dział Udostępniania i Komunikacji Społecznej