W roku 2020 w ramach projektu “Czynna ochrona zagrożonych gatunków i
siedlisk w ekosystemach nieleśnych Bieszczadzkiego Parku Narodowego w
latach 2019-2023 (Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko
2014-2020)” rozpoczęto intensyfikację działań związanych z usuwaniem
barszczy kaukaskich. Barszcze kaukaskie (Sosnowskiego i Mantegazziego)
to obce gatunki uznane za inwazyjne dla rodzimej flory. Rośliny te
stanowią zagrożenie dla ludzi i zwierząt i przyczyniają się do
wypierania rodzimych gatunków roślin.
Barszcz Sosnowskiego i Mantegazziego są największymi zielnymi roślinami w
Europie. Może osiągnąć nawet 4 metry wysokości, a jego łodyga 10 cm
grubości. Kwitnie w czerwcu i lipcu, najczęściej na obszarach
nieużytkowanych przez ludzi - na łąkach, pastwiskach, polach oraz brzegach
jezior lub rzek.
Oparzenia spowodowane przez roślinę mogą być bardzo groźne, nawet II i III
stopnia. Objawy nasilają się w ciągu kilkunastu godzin. Najważniejsze z
nich to silne zaczerwienienie skóry oraz pojawienie się charakterystycznych
pęcherzy wypełnionych płynem. Mogą pojawić się również nudności i wymioty, podrażnienie dróg oddechowych,
ból głowy oraz zapalenie spojówek. W skrajnych przypadkach po kontakcie z
rośliną mogą pozostać brzydkie blizny.
Barszcze Sosnowskiego i Mantegazziego wywodzą się z rodziny selerowatych.
Występowały głównie na terenie Kaukazu, później zaczęły rozprzestrzeniać
się na terenach Europy Środkowej i Wschodniej. W latach 50-tych ubiegłego
wieku uważano je za dobrą roślinę pastewną, stąd zaczęto je rozpowszechniać
na terenach dawnych wpływów Związku Radzieckiego. Dopiero, gdy poznano ich
toksyczne właściwości zaprzestano rolniczego wykorzystania barszczy. W
Bieszczadach i na terenach sąsiednich zostały wprowadzone w latach
siedemdziesiątych XX wieku na terenie Wojskowych Gospodarstw Rolnych
prowadzonych w ramach Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych MSW. Na obszarze
Parku Barszcz Sosnowskiego występuje głównie na obszarach łąk ale spotkamy
go także przy drodze na Bukowiec, ścieżce na Dźwiniacz oraz przy budynkach
Stanicy Konia Huculskiego w Tarnawie Niżnej.
Walka z tą inwazyjną rośliną jest niezwykle trudna. Gatunek ten z łatwością
opanowuje duże obszary, wykorzystując swoje przystosowania do
rozprzestrzeniania się i zajmowania siedlisk. Barszcze kaukaskie produkują
ogromne ilości nasion - jeden osobnik może ich wytworzyć od 20 do nawet 100
tysięcy. Nasiona cechują się wysoką zdolnością kiełkowania i żywotnością
nawet do kilku lat po ich wytworzeniu. Barszcze wykorzystują mechanizm
konkurencji tworząc rozległe i zwarte rozety liściowe, eliminując poprzez
zacienienie inne gatunki roślin. W Bieszczadzkim Parku Narodowym gatunek
ten występuje w obwodzie ochronnym Tarnawa, gdzie zabiegami punktowego
usuwania objęto obszar 2,5 ha.
W tym sezonie zakończyliśmy pierwszy z trzech etapów eliminacji barszczy
kaukaskich na terenie Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Główne prace,
polegające na wykopywaniu , prowadzone były na obszarze siedlisk łąk
świeżych i łąk wilgotnych w Tarnawie Niżnej. Usunięto 4250 szt. osobników.
Tekst przygotowany w ramach działań informacyjno -promocyjnych projektu
“Czynna ochrona zagrożonych gatunków i siedlisk w ekosystemach
nieleśnych Bieszczadzkiego Parku Narodowego w latach 2019-2023”
POIS.02.04.00-00-0015/18-01
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko 2014-2020”
koordynator projektu Ewelina Amarowicz
|